Reposted from skydelan
Reposted from skydelan
Oksana Gadżij
***
nikt mi nie opowiedział jak to przeżywać
jak to odczuwać
żyć z tym
głaskać psa
zanim odda się na przechowanie
i długo potem nie myć rąk
zamknąć klatkę szynszyli
posłuchać śpiewu szczygła
nasypać im obojgu karmy wiedząc
że nie przeżyją
opłacić ratę hipoteki
za mieszkanie z trzema balkonami
z których szkło pewnie zasypało wykładzinę
obejmując
zacisnąć ręce na twoich plecach
tak jak ty potem będziesz zaciskać kamizelkę kuloodporną
naucz mnie reagować
słowami „wojny nie ma”
na wiadomość od siostry że zatopiło piwnicę
i śpią za ścianą w poprzek łóżka
na płacz dziecka przyjaciół
że nie chce iść do schronu
naucz mnie czuć dumę z zabójców
nieufność wobec własnych oczu
nienawiść do mojego kraju
takiego delikatnego że chce się swoim ciałem zasłonić każdy budynek Read More »
Ja muszę mieć wokół siebie piękne rzeczy, osoby, które mnie inspirują, wciąż ciągną w niemożliwe, wyżej. Tego nie da się niczym zastąpić. Muszę stawiać sobie cele i do nich dążyć. Nie potrafię togo nazwać, ale wysprzątanie domu czy zrobienie przetworów mnie cieszą, ale nie inspirują. Jeśli moja noga nie jest w pełni sprawna, a nauczyła się już tańczyć salsę, to dołożenie trudności w postaci buta na obcasie jest dokłądnie tym, czego potrzebuję. Poznawaniem jej granicy możliwości.
Kochać to za mało, wciąż Cię lubię...
-Rojek