Dla mnie ten cały rok to jak wybudzanie się z ciężkiego snu, który nie chce się skończyć. Dlatego ciężko jest wybrać cokolwiek co można byłoby życzyć sobie na nowy rok. Osobiście już tak średnio wierzę w to, że istnieje coś takiego jak "nowy rok" i spełnianie życzeń. Jedyne co tak naprawdę chciałabym to, żebym w tym przyszłym roku czuła się mniej samotna. Tylko tyle.

No i może jeszcze żeby ta wielka dziura w sercu... Żeby zaczęła się powoli zmniejszać. Chociaż to nie jest obowiązkowe. Był czas przywyknąć. 

Reposted from tak-niewiele

M. Hłasko

Reposted from sanitas via nowaczi

kobiety są dobrze wyćwiczone w rytuałach samooceny swojego ciała. obserwujemy inne kobiety, obserwujemy siebie i zaczynamy się porównywać. czy jesteśmy takie same, czy jesteśmy lepsze, czy jesteśmy gorsze? te rytuały cechuje jakaś potworna kobieca solidarność, prawie żadna z nas nie potrafi tego uniknąć. to jest jak życie z jakimś wewnętrznym wrogiem - głosem w tle, który nieustannie szepce ci do ucha, że twoje ciało nie może być pożądane, akceptowane, że jest nienormalne.

- O tym się nie mówi, Emilie Pine.

Reposted from pchamtensyf

Pomyślałam, mogłam być teraz taka szczęśliwa, miałam tyle szans w życiu, czemu ich nie wykorzystałam ? Czemu nadal ich nie wykorzystuje, czemu nie robię nic z moim życiem tylko od pewnego momentu egzystuje z dnia na dzień ? I mówię do siebie, dziewczyno obudź się, śmiej się, ciesz się, żyj życiem, i mówię do siebie.. Ale patrzę w lustro i siebie nie widzę.

płaczę ,to najlepiej mi wychodzi

niewiem gdzie jestem.. co gorsza

nie wiem kim jestem..

kim się stałam ?

Czemu taka się stałam..

- skydelan

Reposted from skydelan

"Są jednak takie poranki, że budzisz się i przestajesz wierzyć, że gdziekolwiek na świecie jest pięknie. Albo że on w ogóle istnieje, że jest jeszcze coś poza tym jednym pokojem, gdzie trzymasz smutek w sobie."

- Katarzyna Nosowska

Reposted from tak-niewiele